කොරියාව දෙකඩ වීම - 1 (පසුබිම​)

ජපන් පාලන සමය​

කොරියාවේ වර්තමාන ඉතිහාසය පටන් ගන්නෙ 1910 දි. ඒ ජපන් අධිරාජ්‍යය විසින් කොරියාව යටත් කර ගැනීමෙන්.

ජපානයේ පාලනය ඉතාමත් කෲර එකක්. නමුත් ඔවුන් කොරියාව නවීකරනය කරනවා. විශේෂයෙන්ම ප්‍රවාහන පද්ධතිය​. හැබැයි ඒ කොරියන් කාරයන්ට ආදරේට නෙවෙයි - සොබාවික සම්පත් ජපානයට අරගෙන යන එක පහසු කරන්න​.

1937 දි ජපන්-චීන යුද්ධය පටන් ගැනීමත් එක්ක ජපන් පාලනය තවත් දරුණු වෙනවා. කොරියානු සංස්කෘතිය සම්පූර්නයෙන්ම විනාශ කිරීමේ වැඩ පිළිවෙලක් ක්‍රියාත්මක වෙනවා. ඒ යටතේ කොරියානු භාෂාව කතා කිරීම තහනම් කරනවා. ඒ වෙනුවට ආදේශ වෙන්නෙ ජපන් බස​. කොරියානු නම් ජපන් නම් වලට මාරු කරනවා. බුද්ධාගම ඇදහීම තහනම් කරනවා. ඒ වෙනුවට ෂින්ටෝ ආගම ඇදහීම අනිවාර්‍ය වෙනවා. පාසැල් වල කොරියන් ඉතිහාසය ඉගැන්වීම තහනම් කරනවා.

කොරියානු ජාතිකයන් වහල් ශ්‍රමිකයන් විදිහට ජපන් කර්මාන්තශාලා වල වැඩ කරන්න ගෙනියනවා. කොරියානු ජාතිකයන් ලක්‍ෂ හතරක් පමණ මේ විදිහට වහල්ලු විදිහට ජපානයට ගෙනිහිල්ල තියෙනවා. ඔවුන් ගෙන් පැවත එන අය ලක්‍ෂ පහක් පමණ අදටත් ජපානයේ ඉන්නවා. ඔවුන්ව අද හැඳින්වෙන්නෙ "සයිනිචි" කියලා.

ඊට අමතරව කොරියානු කාන්තාවන් ලක්‍ෂ පහක් පමණ ජපන් හමුදා සෙබළුන්ට ගණිකාවන් විදිහට යොදාගැනීම සඳහා බලෙන් අරගෙන යනවා.

මේ විදිහට ජපන් පාලනයෙන් කොරියාවට ඉමහත් විනාශයක් අත් වෙද්දි කොරියානු ජනතාව ජපනුන්ට විරුද්ධව සටන් කරනවා. මේ සටන්කාමී ගරිල්ලා කණ්ඩායම් ගොඩක් ස්ථානගත වෙන්නෙ චීන​-කොරියන් දේශසීමාවේ. ඔවුන්ට චීන සහ සෝවියට් සහය ලැබනවා.

කොරියන් ගරිල්ලන් තිදෙනෙක් ජපන් හමුදාව විසින් ඝාතනය කිරීම​

දෙවෙනි ලෝක යුද්ධයේ ආරම්භයත් එක්ක කොරියානු විමුක්ති අරගලය ප්‍රධාන ධාරාවන් දෙකකට බෙදෙනවා.

පළවෙනි කොටස සමන්විත වෙන්නෙ චීනයට පලා ගිය පිරිසක් විසින් එහිදී පිහිටුව ගන්න දේශපාලන සංවිධානයකින්. ඔවුන්ට චීනයේ සහ බටහිර රටවල සහය ලැබෙනවා. ඔවුන් චීනයේ විකල්ප රජයක් ඇති කර ගන්නවා. මේ සංවිධානයේ මිලිටරි අංශය හැඳින්වෙන්නෙ "කොරියානු විමුක්ති හමුදාව (Korean Liberation Army)" කියලා.

දෙවෙනි කොටස සමන්විත වෙන්නෙ කොරියන්-චීන දේශසීමාවේ ස්ථානගත වෙලා ඉන්න ගරිල්ලන් ගෙන්. ඔවුන්ට සෝවියට් දේශයේ සහ මාඕ සේදොං ගෙ චීන කොමියුනිස්ට් පක්‍ෂයේ සහය ලැබෙනවා. ඒ නිසාම මේ කොටස සමාජවාදයට නැඹුරු වෙනවා. ඔවුන් ගේ මිලිටරි අංශය හැඳින්වෙන්නෙ "කොරියානු ස්වේච්ඡා හමුදාව (Korean Volunteer Army)" කියල​.

කොහොම නමුත් මේ ගරිල්ලා සටන් වලින් ජපන් හමුදාවට වෙන බලපෑම අවමයි. විශේෂයෙන්ම කොරියානු විමුක්ති හමුදාවට කොරියාව ඇතුලෙ තීරනාත්මක දෙයක් කරන්න හැකියාවක් ලැබෙන්නෙ නෑ.

දෙවන ලෝක යුද්ධයේ අවසානය​

1943 දී ඇතිවෙන කයිරෝ සාකච්ඡා වලදි ඇමරිකාව​, සෝවියට් දේශය සහ බ්‍රිතාන්‍යය එකඟ වෙනවා යුද්ධෙන් පස්සෙ කොරියාව නිදහස් රාජ්‍යයක් විදිහට පවත්වාගන්න​. 

1945 අගෝස්තු 6 වෙනිදා ඇමරිකාව හිරොෂිමාවට පරමාණු බෝම්බ ප්‍රහාරයක් එල්ල කරනවා.

අගෝස්තු 8 වෙනිදා සෝවියට් දේශය ජපානයට එරෙහිව යුද්ධ ප්‍රකාශ කරනවා.

අගෝස්තු 9 වෙනිදා නගසකි නගරයට දෙවෙනි පරමාණු බෝම්බ ප්‍රහාරයත් එල්ල වෙනවා.

එදාම සෝවියට් යුධ ටැංකි චීන​-කොරියන් දේශසීමාව හරහා කොරියාවට​ ඇතුල් වෙනවා.

රතු හමුදාව කොරියාවට ඇතුල් වෙමින්

ඇමරිකාව මෙතනදි බය වෙනවා මුළු කොරියාවම සෝවියට් ග්‍රහනයට නතු වෙයි කියල​. ඔවුන් ලහි ලහියේ සැලසුමක් හදනවා කොරියාව තාවකාලිකව කොටස් දෙකකට බෙදලා කොටසක් සෝවියට් දේශයේ ආරක්‍ෂාව යටතේත්, අනෙක් කොටස ඇමරිකාවේ ආරක්‍ෂාව යටතේත් තියන්න​.

මෙතනදි ඔවුන් සීමාව ලෙස තෝර ගන්නෙ 38 වෙනි දේශාංශ රේඛාව​. ඒකට හේතු වෙන්නෙ ඒ සීමාවෙන් කොරියාව දළ වශයෙන් සමාන කොටස් දෙකකට බෙදෙන අතරම​, විශාලම නගරය වන සියොල් නගරය ඇමරිකන් කොටසට හසු වීම​.

සෝවියට් දේශය මේ සැලසුමට එකඟ වෙනවා. පෝස්ට්ඩෑම් නගරයේ පැවැත්වෙන සාකච්ඡාවකදී කොරියාව තාවකාලිකව කොටස් දෙකකට කඩනවා, අවුරුදු හතරකට පස්සෙ එක්සත් කොරියාවකට නිදහස දීමේ එකඟතාවය මත​.

බෙදුනු කොරියාව​

මේ වෙනකොට කොරියාවේ ප්‍රධාන දේශපාලන ධාරාවන් තුනක් තියෙනවා.

1. ඇමරිකන් හිතවාදී දක්‍ෂිනාංශිකයන්

2. සෝවියට් හිතවාදී කොමියුනිස්ට් වරු

3. සමාජවාදී නැඹුරුවක් සහිත ජාතිකවාදීන්

ඇමරිකන් හිතවාදී දක්‍ෂිනාංශිකයන් ප්‍රධාන වශයෙන්ම සමන්විත වෙන්නෙ චීනයේ පිහිටවපු විකල්ප රජයේ සහ කොරියානු විමුක්ති හමුදාවට සම්බන්ධ කොටස් වලින්. කොමියුනිස්ට් වරු සෝවියට් ආධාර ලබන කොමියුනිස්ට් වාදීන් ගෙන්. ජාතිකවාදීන් සමන්විත වෙන්නෙ කොරියාව ඇතුලේ සහ චීන-කොරියන් දේශසීමාවේ ඉඳන් ක්‍රියාකාරී වුන අරගල කරුවන් ගෙන්. කලින් දැක්ක වගේ මොවුන්ට සෝවියට් සහ මාඕ ගේ සහය ලැබුන නිසා මොවුන් අතර සමාජවාදී අදහස් ස්ථාපිත වෙලා තිබ්බා.

මේ අය අතරින් වඩාත්ම බලවත් වුනේ ජාතිකවාදීන්. අනිත් කොටස් කොරියානු ජනතාව දැක්කෙ විදේශිකයන් ගෙ ඒජන්තයො විදිහට​.

ඇමරිකාව සහ සෝවියට් දේශය කොරියාව බෙදන්න සැලසුම් හදද්දි ජාතිකවාදීන් කොරියාවේ නිදහස් රාජ්‍යයක් ප්‍රකාශයට පත් කරනවා. ඒක හඳුන්වන්නෙ "කොරියානු මහජන ජනරජය (People's Republic of Korea)" කියලා. ඒ 1945 අගෝස්තු මාසයේදී.

කොරියානු මහජන ජනරජයේ කොඩිය​

ඔවුන් කොරියාව පුරා ප්‍රධාන නගර වල මහජන කමිටු පිහිටුවනවා. පාලනය ගෙනියන්න බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ ඒ හරහා. මේ මහජන කමිටු ආභාෂය ලබන්නෙ සෝවියට් දේශයේ මුල් කාලයේ තිබ්බ සෝවියට් සභා වලින්.

ජාතිකවාදීන් අතර නායකයන් දෙන්නෙක් කැපී පේනවා. ඒ සියොල් නගරයේ නායකයා වන ල්‍යු වූන්-හ්‍යුං (යෝ උං-හ්‍යුං) සහ පියොංයැං නගරයේ නායකයා වන චෝ මං-සික්.

කොරියානු මහජන ජනරජයේ පළවෙනි නායකයා වෙන්නෙ ල්‍යු වූන්-හ්‍යුං.

ජාතිකවාදීන් ඇමරිකන්-සෝවියට් ආරක්‍ෂාව යටතේ අවුරුදු හතරක් කොරියාව පවතිනවට තදින්ම විරුද්ධ වෙනවා. ඔවුන් ඊට විරුද්ධව දිගින් දිගටම උද්ඝෝෂන වල නිරත වෙනවා.

ඇමරිකන් ආරක්‍ෂාවට එරෙහිව සියොල් නගරයේ උද්ඝෝෂනයක්

ඒ අතරෙ ඇමරිකාව සහ සෝවියට් දේශය තම තමාගේ කොටස් වල තමාගේ බලය පැතිරවීමේ නිරත වෙනවා. මේ බලය තහවුරු කර ගැනීමේ ක්‍රියාවලියේ දී උතුරු කොටසේ ඉන්න දක්‍ෂිනාංශිකයන්ටත්, දකුණු කොටසේ ඉන්න කොමියුනිස්ට් වරුන්ටත් එරෙහිව දරුණු භීෂනයක් ක්‍රියාත්මක වෙනවා. මේ නිසා 38 වෙනි දේශාංශය හරහා උතුරට සහ දකුණට විශාල ජන සංක්‍රමනයක් සිද්ධ වෙනවා.

මේ සංක්‍රමනිකයන් දරුණු භීෂනයකට මුහුණ දුන් නිසා අන්තවාදී අදහස් දරන අය​. ඔවුන් ප්‍රතිවිරුද්ධ මතධාරීන් ඉවසන්නෙ නෑ.

ඇමරිකාව කොරියානු මහජන ජනරජය සහ ඔවුන් ගේ මහජන කමිටු ඉවසන්නෙ නෑ. ඒ නිසා 1945 සැප්තැම්බර් මාසයේදී ඔවුන් කොරියානු මහජන ජනරජය සහ ඔවුන් ගේ මහජන කමිටු නීති විරෝධී ලෙස ප්‍රකාශ කරනවා. එතැන ඉඳන් දකුණේ ජාතිකවාදීන් නිරත වෙන්නෙ යටි බිම් ගත දේශපාලනයක​. 

නමුත් සෝවියට් දේශය ඊට වඩා සහනශීලී ප්‍රතිපත්තියක් අනුගමනය කරනවා. ඔවුන් බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ ඒකාබද්ධ කොරියාවක නායකයා වශයෙන් පියොංයැං මහජන කමිටුවේ නායක චෝ මං-සික් පත් කරන්න​. ජාතිකවාදීන් ගේ සමාජවාදී නැඹුරුව නිසා නව කොරියාව සෝවියට් හිතවාදී රටක් වෙයි කියල ඔවුන් බලාපොරොත්තු වෙනවා.

ඒත් චෝ මං-සික් සෝවියට් බලපෑම් වලට කැමති වෙන්නෙ නෑ. ඔහුට අවශ්‍යය වෙන්නෙ ස්වාධීන කොරියාවක්. ඒ නිසා සෝවියට් දේශය වටහා ගන්නවා චෝ මං-සික් නායකයා වශයෙන් තබා ගැනීම ඔවුන් ගේ වැඩ පිළිවෙලට අවහිරයක් කියලා. 1946 ජනවාරි මාසයේදී සෝවියට් දේශය චෝ මං-සික් ව නිවාස අඩස්සියට ගන්නවා.

1946 පෙබරවාරි මාසයේදී ඔවුන් උතුරු කොටසේ පාලනය සඳහා මහජන කමිටු ඒකාබද්ධ කරලා එක සභාවක් හදනවා. ඒකෙ නායකත්වයට පත් කරන්නෙ දැඩි සෝවියට් හිතවාදී තරුණ නායකයෙක් වන කිම් ඉල්-සුං.

කිම් ඉල් සුං 1945 දී

මේ අතරෙදි 1946 දී උතුරු සහ දකුණු කොටස් අතර සංක්‍රමනය වීම තහනම් කෙරෙනවා. මේකෙන් බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ ජනතාව අතර ගැටුම් ඇති වීම වැලැක්වීම​. නමුත් මේකෙන් උතුරු-දකුණු බෙදීම තවත් වැඩි වෙනවා.

ඒ වගේම උතුරෙන් දකුණට සංක්‍රමනය වුන දක්‍ෂිනාංශිකයන් සහ දකුණෙන් උතුරට සංක්‍රමනය වුන කොමියුනිස්ට් වරු එක්සත් කොරියාවකට විරුද්ධ වෙනවා. ඔවුන්ට ඕනෙ වෙන්නෙ තමාගේ බලය සහිත වෙනම රාජ්‍යයන්. ඇමරිකාව සහ සෝවියට් දේශය මේ අදහස් පෝෂනය කරනවා.

නමුත් ජාතිකවාදීන් දිගටම එක්සත් කොරියාවක් වෙනුවෙන් සටන් කරනවා. 1946 සැප්තැම්බර් මාසෙදි ජාතිකවාදීන් දකුණේ දැවන්ත විරෝධතාවක් සංවිධානය කරනවා. අරගල කරුවන් ගේ සටන් පාඨය වෙන්නෙ "එක කොරියාවක්". මෙහිදී උද්ඝෝෂන කරුවන් සහ පොලිසිය අතර දරුණු ගැටුම් ඇති වෙනවා. මේ අරගලය මැඩ පවත්වන්න ඇමරිකන් යුධ ටැංකි පවා යොදා ගන්න සිද්ධ වෙනවා. ගැටුම් වලින් පොලිස් නිලධාරීන් 38 ක් සහ සාමාන්‍යය වැසියන් 240 ක් මිය යනවා.

නමුත් 1947 ජූලි මාසෙදි ල්‍යු වූන්-හ්‍යුං දක්‍ෂිනාංශික අන්තවාදියෙක් අතින් ඝාතනය වීම සහ චෝ මං-සික් නිවාස අඩස්සියට ගැනීමත් එක්ක ත් සමඟම ඔවුන් ගේ ව්‍යාපාරය ක්‍රමයෙන් දුර්වල වෙනවා.

කොරියාව දෙකඩ වීම වඩ වඩාත් වියහැකියාවක් බවට පත් වෙනවා.