Thursday, November 30, 2017

දිවෙහි රාජ්ජේ ජනකතා - 2 (පළවෙනි පොල්ගස්)


(උපුටා ගැනීම ක්සේවියර් රොමේරෝ ෆ්‍රියාස් ගේ "Folk Tales of the Maldives" පොතෙන්)

පළවෙනි පොල්ගස්


පොල් ගහ කියන්නෙ පුදුම ගහක්. පොල් ගහෙන් අපිට ගොඩාක් ප්‍රයෝජන තියෙනවා. විශේෂයෙන්ම දිවෙහි රාජ්ජෙ ඇත්තන්ට​. කෑම​, බීම​, සෙවන​, ගෘහ උපකරණ​, බෝට්ටු හදන්න ලී, ඉන්ධන​, බෙහෙත්, සෙල්ලම් බඩු, නලා, පෙට්ටි, භාජන​, තෙල්, කෙසු, ලණු - මේ දිවෙහි රාජ්ජෙ ඇත්තො පොල් ගහෙන් ගන්න ප්‍රයෝජන කීපයක්.

ගොඩාක් ඉස්සර මාලදිවයිනට මුලින්ම ආපු පදිංචිකාරයන්ට ජීවත් වෙන්න ගොඩාක් අමාරු වුනා. ඒ ඉස්සර කාලෙ මාලදිවයිනේ පොල් ගස් තිබ්බෙ නැති නිසා.

සොබාවික සම්පත් හිඟ කම නිසා මාලදිවයිනේ මුල් පදිංචිකාරයො ජීවත් වුනේ ඉතාම අපහසුවෙන්. කෑම හිඟකම සහ ලෙඩ රෝග වලින් මිනිස්සු මැස්සො වගේ මැරුන​. ගොඩක් දෙනා ජීවත් වුනේ ඉතා කෙටි කාලයයි. ඒ කෙටි කාලයත් ඉතා අපහසුවෙන්. මරණය කියන්නෙ ඔවුන්ට ඉතා හුරු දෙයක්.

මේ මුල් පදිංචිකාරයො අතරෙ හිටියා ඉතා දක්‍ෂ "ෆන්ඩිත​" කෙනෙක් (යකැදුරෙක්).  දැන් ඔහුගේ නම කාටවත් මතක නෑ. මේ ෆන්ඩිතයා තමාගේ මිනිස්සු මැරෙන හැටි දැකලා කම්පාවට පත් වුනා. ඉතා ඉක්මනින් සියළුම දෙනා මිය ගිහින් දූපත් ඔක්කොම ජනශුන්‍ය වෙයි කියල ඔහුට තේරුනා. ඒ වෙනුවෙන් යමක් කරන්න ඔහු හිතට ගත්තා.

ඔහු පොත් පත් කියවලා බොහෝ කරුණු කාරනා සොයා බලලා විශේෂ ආලේපයක් හැදුවා. ඊට පස්සෙ මිය යන හැමෝගෙම - පිරිමි, ගෑණු, ළමයි - වලලන්න කලින් මේ ආලේපයෙන් ටිකක් කටට දැම්මා. මිනිස්සු දිගටම මැරුනා. ඒ හැම කෙනාගෙම කටට අර ආලේපයෙන් ටිකක් දාල තමයි වැලලුවේ.

මේ විදිහට සති කීපයක් ගත වුනා.

හැම මල සිරුරේම හිස් කබලේ කටෙන් පොඩි කොල පාට අංකුරයක් මතු වුනා. මේ අංකුරය ශක්තිමත් ගහක් බවට පත් වුනා. සමහර ගස් උසයි. සමහර ගස් පොඩියි. සමහර ගස් අඳුරු පාටයි. සමහර ගස් ලා පාටයි. ඒ ගස වැවුන හිස් කබල අයිති කෙනා ගේ සොබාවය අනුව​.

ටික කාලයකින් මේ අළුත් ගස් මුළු මාලදිවයින පුරාම වැවෙන්න පටන් ගත්තා. ගස් වැඩුනට පස්සෙ ෆන්ඩිතයා ඉතුරු වෙලා හිටපු මිනිස්සුන්ට කියල දුන්නා මේ ගහේ හැම කොටසක්ම ප්‍රයෝජනයට ගන්න හැටි.

අළුත් ගහේ පිහිටෙන් මිනිස්සුන් ගෙ ජීවිතය ක්‍රමයෙන් යහපත් වුනා. ජනගහනය ආපහු වර්ධනය වෙන්න පටන් ගත්තා. මාලදිවයින ක්‍රමයෙන් ජීවත් වෙන්න සුදුසු තැනක් බවට පත් වුනා. මිනිස්සු ධනවත් වුනා. සතුටෙන් ජීවත් වෙන්න පටන් ගත්තා.

අදටත් දිවෙහි රාජ්ජේ පියෙක් ට තමාගෙ දරුවෙක්ට දෙන්න පුළුවන් වටිනාම තෑග්ග විදිහට සලකන්නේ තමාගේ අතින් හිටවපු පොල් ගහක්෴

- කතාව කිව්වේ "වයිජෙහේ ගේ දූන්ඩිගන් අලි ඩීඩී" (ෆුවාමුලාකු දූපත​)


අටුවාව​


1. ෆන්ඩිත​

"ෆන්ඩිත" කියන්නෙ මාලදිවයිනේ වැදගත් චරිතයක්. බොහෝ දූපත් වල ෆන්ඩිත කෙනෙක් හිටියා. මොහුගේ කාර්‍ය භාරය වුනේ දූපත් වාසීන් ගේ සෞඛ්‍යය රැක බලා ගැනීම​. ඒක වෙදා සහ යකැදුරා යන දෙකේ සංකලනයක්. "ෆන්ඩිත" කියන වචනය හැදිල තියෙන්නෙ සිංහල "පණ්ඩිත​" වචනයෙන් කියල හිතන්න පුළුවන්.




2. වසංගත​

මාලදිවයින් වාසීන් ජීවත් වෙන්නේ කුඩා දූපත් වල​. මේ බොහොමයක් දූපත් දිග පළලෙන් කිලෝ මීටර් එකක් දෙකකට වඩා ලොකු නෑ. ඒ වගේම මේ දූපත් වල වැවෙන ගස් වැල් වර්ග ඉතා සීමිතයි. ඒ නිසා ඔවුන් ගේ ආහාර වේල සමන්විත වෙන්නෙ ඉතාම සීමිත ආහර වර්ග කීපයකින්. එළවළු, පලා සහ පළතුරු ආහාරයට එක් වෙන්නෙ අඩුවෙන්. මේ නිසා ඔවුන් ගේ ප්‍රතිශක්තිකරනය දුර්වලයි.

මේ හේතුවත්, කුඩා දූපත් වල ලං ලං ව ජීවත් වීමත් නිසා වසංගත රෝග මාලදිවයිනේ ජීවිතයේ ඉතා සුලබ දෙයක්. වසංගතයක් දූපතකට ආවම දූපතේ ජනගහණයෙන් සෑහෙන දෙනෙක් මිය යන එක සුලබ දෙයක්. මේ නිසා ඔවුන් ජීවත් වුනේ වසංගත රෝග පිළිබඳ නිරන්තර බයකින්.  වසංගතයක් ඇවිල්ලා දූපතක් සම්පූර්නයෙන්ම ජන ශුන්‍යය වුන අවස්ථා ඔවුන් ගේ ඉතිහාසයේ සුලබයි.

වසංගත රෝග වලට හේතුව විදිහට ඔවුන් තදින්ම විශ්වාස කලා භූතාත්ම වල බලපෑම​. ෆන්ඩිත ගේ කාර්‍ය භාරය වැදගත් වුනේ මේ නිසා. 




3. පොල්

දිවෙහි බසෙන් පොල් ගහට කියන්නෙ "දිවෙහි රුහ්". ඒකෙ තේරුම "මාලදිවයිනේ තාල ගස (Maldives Palm)". අතීතයේ මාලදිවයින් වැසියෙක් ගෙ ධනවත් කම මැන්නේ ඔහු සතුව තිබ්බ ධීවර බෝට්ටු ගණනෙන් සහ ඔහු සතුව තිබූ පොල් ගස් ගණනෙන්.


කතාවේ කියන විදිහටම පොල් ගහ කියන්නේ මාලදිවයින් වැසියන්ට නැතුවම බැරි දෙයක්. අතීතයේදී මේ බැඳීම තවත් දැඩි වෙන්න ඇති. පොල් ගස් නැතුව මාලදිවයිනේ ජීවත් වෙනවා කියන එක හිතන්න බැරි දෙයක්. ඒ නිසා ඔවුන් ගේ පැවැත්මට පොල් ගහේ ඇති වැදගත් කම මේ කතාවෙන් නිරූපනය කෙරෙනවා.

මේක මාලදිවයින් වැසියන් ගේ මූලාරම්භ කතා (origin myths) හතරෙන් එකක්. (අනෙක් තුනේ තියෙන්නෙ ඔවුන්ට බල මාළුවා හමුවුන හැටි, මාලදිවයින එක්සත් රටක් වුන හැටි සහ මාලදිවයිනට ඉස්ලාමය ආව හැටි).


මාලදිවයින් වාසීන් පිළිගන්න විදිහට පොල් ගෙඩියේ නැට්ට පැත්තේ තියෙන කුඩා රවුම් සලකුණු තුන හිස් කබලේ ඇස් දෙක සහ කට. පොල් ගහේ අංකුරය මතු වෙන්නේ මෙතැනින්.

පොල් ගහට මාලදිවයින් වැසියන් දක්වන ගෞරවය කොයිතරම් ද කියනව නං අද ඔවුන් ගේ රාජ්‍ය ලාංඡනයේ තියෙන්නෙත් පොල් ගහක්.



දිවෙහි රාජ්ජේ ජනකතා - 1 (මාකන කලෝ)


(උපුටා ගැනීම ක්සේවියර් රොමේරෝ ෆ්‍රියාස් ගේ "Folk Tales of the Maldives" පොතෙන්)

පළවෙනි කතාව විදිහට තෝර ගත්තෙ දිවෙහි රාජ්ජෙ බෞද්ධ මූලයන් පෙන්නුම් කරන කතාවක්. මේ කතාවේ අනිත්‍යය සොබාවය සහ ධනය රැස් කිරීමේ නිසරු බව ගැන කියවෙනවා.

මාකන කලෝ (කොක් කොලුවා)


එකෝමත් එක කාලෙක "මාකන" (අළු කොකෙක්) මුහුදු වෙරළ කිට්ටුවෙන් පියාඹගෙන ගිහින් වැල්ල තෙමෙන හරියෙ වැහුවා. ඌ වැල්ලේ වසුරු පිඩක් හෙලලා යන්න ගියා. ආපහු ඇවිත් බලනකොට ඌ දැක්ක උගේ වසුරු පිඩ රළ පාරට හේදිලා ගිහින් කියලා.

කොකා බොහොම තරහෙන් මුහුදු රළයෙන් මෙහෙම ඇහුවා.

"කෝ මගේ වසුරු පිඩ​?"

"මම ඒක හෝදලා දැම්මා"

"මට ඒක ආපහු ඕනෙ"

මුහුදු රළය යටහත් පහත් විදිහට මෙහෙම කිව්වා.

"මට ඒක ආපහු දෙන්න බෑ. ඒක හේදිල ගිහින් ඉවරයි. මම ඒ වෙනුවට බල මාළුවෙක් දෙන්නම්"

කොකා බලයවත් අරගෙන පියාඹලා ගියා.


කොකා පියාඹලා ගියේ ගම්මැද්දට​. ගම්මැද්දෙ තිබ්බ පොඩි පැල් කොටේක වහලයක් උඩ බලයව තියල ඌ යන්න ගියා. ආපහු ඇවිත් බලනකොට බලයා නෑ. එතන තරුණයො කීප දෙනෙක් මාළු තම්බලා හිකිමස් (උම්බලකඩ) හදනවා.

කොකා කේන්තියෙන් පිඹිමින් මෙහෙම ඇහුවා.

"කෝ මගේ මාළුවා?"

"අපි ඌව කපල, තම්බලා දැන් මේ වේලන්නයි ලෑස්ති වෙන්නෙ"

"මට ඌව ආපහු ඕනෙ"

තරුණයො ටික බයවෙලා මෙහෙම යෝජනා කරා

"අපිට ආපහු මාළුවෙක් ව දෙන්න බෑ. ඒ වෙනුවට උම්බලකඩ කෑල්ලක් දෙන්නං"

කොකා කැමති වෙලා ලොකු උම්බලකඩයක් අරගෙන එතනින් පියාඹලා ගියා.

ඌ ගියේ ගෙදරක කුස්සියක් ළඟට​. එතැන උම්බලකඩයව දාල ඌ යන්න ගියා. ආපහු ඇවිත් බලද්දි උම්බලකඩයා නෑ. එතන කෙල්ලො ටිකක් බෝකිබා (කෑමක්) හදනවා.

කොකාට හරිම තරහයි.

"කෝ මගේ උම්බලකඩයා?"

"අපි ඒක කෑලි වලට කපලා බෝකිබා හැදුවා"

"මට ඒක ආපහු ඕනෙ"

කෙල්ලො ටික හොඳටම බය වෙලා මෙහෙම කියනවා.

"අපිට ඒක ආපහු දෙන්න බෑ. ඒ වෙනුවට අපි බෝකිබා ටිකක් දෙන්නම්"

කොකා කැමති වෙලා බෝකිබා ටිකකුත් අරගෙන එතනින් පියාඹලා ගියා.


ඌ එතනින් ගියේ ගෙදරක ඉස්තෝප්පුවට​. එතන බෝකිබා ටික තියලා ඌ යන්න ගියා. ආපහු එද්දී බෝකිබා නෑ. එතන පිරිමියෙකුයි කාන්තාවකුයි පොල් කොහු වලින් ලණු අඹරනවා.

කොකා තරහෙන් පිපිරෙමින් අත් තටු ගැහුවා.

"කෝ මගේ බෝකිබා?"

"අපි ඒක කෑවා"

"මට ඒක ආපහු ඕනෙ"

පිරිමියයි කාන්තාවයි බයවෙලා මෙහෙම කිව්වා.

"අපිට ඒක දෙන්න විදිහක් නෑ. අපි ඒක ඔක්කොම කෑව​. ඒ වෙනුවට හොඳ ලණු කැරැල්ලක් දෙන්නම්"

කොකා කැමති වෙලා ලණු කැරැල්ලත් අරගෙන පියාඹලා ගියා.

ඌ එතනින් ගියේ ලොකු ගහක් යටට​. එතන ලණු කැරැල්ල තියලා ඌ යන්න ගියා. ආපහු එද්දි ලණු කැරැල්ල නෑ. එතන වයසක මිනිස්සු කීප දෙනෙක් බෙර හදනවා.

කොකාට තරහ ඉවසගන්න බෑ.

"කෝ මගේ ලණු කැරැල්ල​?"

"අපි ඒකෙන් තමයි මේ බෙර වලට හම් බැන්දෙ"

"මට ඒක ආපහු ඕනෙ"

බෙර හදන මිනිස්සු බය වෙලා මෙහෙම යෝජනා කරනවා.

"අපිට ඒක ආපහු දෙන්න පුළුවන් කමක් නෑ. ඒ වෙනුවට ඔබ කැමති බෙර දෙකක් තෝර ගන්න​"

කොකා කැමති වෙලා අළුත් බෙරේකුයි පරණ බෙරේකුයි අරගෙන පියාඹලා ගියා.

ඌ එතනින් ගියේ මුහුදු වෙරළේ තියෙන පොල් ගහක් උඩට​. පොල් අත්තක් උඩ ඉඳගෙන බෙර දෙකට හොටෙන් ගහන්න පටන් ගත්තා. බෙර දෙකෙන් ඉතාම මිහිරි නාදයක් පැතිරුනා. අළුත් බෙරෙන් "ටො-ට්ටෝ" ශබ්ධයකුත්, පරණ බෙරෙන් "ඩන්-ඩන්" ශබ්ධයකුත් ආවා.

මේ අතරේ දුප්පත් මහළු කාන්තාවක් මුහුදු රළපාරට අහුවෙලා ගහගෙන ආපු දෙයක් වෙරළේ තියෙනවද බල බල වෙරළ දිගේ ආවා. ඇයට බෙර සද්දෙ ඇහුනා. උඩ බැලුවම ඇය දැක්කා කොකා බෙර වයන හැටි. ඇය ඉතාම දුප්පත්. ඇය සන්තකව කිසි දෙයක් නෑ. ඇයට බෙර දෙක ගැන ආසාවක් ඇති වුනා. "මටත් මේ වගේ බෙරයක් තිබ්බ නං..."

ඒ මොහොතේදීම පොල් අත්ත කඩාගෙන වැටුනා. කොකා පොල් අත්තයි බෙර දෙකයි එක්ක වැලි තලාව උඩට වැටුනා. බෙරයක් ඔළුවට වැටිල කොකා එතනම මැරුනා.

මහළු කාන්තාව බෙර දෙක අහුලගෙන බෙර වයමින්, ගී ගයමින් සතුටින් ගෙදර ගියා෴

- කතාව කිව්වේ "ගාගේ නයිමා" (මාලේ දූපත​)


 අටුවාව​:


1. මාකන
අළු කොකා හෙවත් "Grey Heron". ලංකාවේත් ඉන්න අළු පාට ලොකු කොකෙක්. අඩි තුනක් විතර උසයි. කලපු ආශ්‍රිතව දකින්න පුළුවන්. තනිව දිවි ගෙවන අළු කොකා දිවෙහි රාජ්ජේ ජනකතා වල නිතර හමුවෙන චරිතයක්.




2. කලෝ
කොල්ලා, ගැටයා, තරුණයා, කුමාරයා අරුත දෙන වචනයක්. මාකන කලෝ "කොක් කොලුවා" කියල පරිවර්තනය කරන්න පුළුවන්.

3. හිකිමස්
උම්බලකඩ. බල සහ කෙලවල්ලා මාළු තීරු වලට කපලා තම්බලා, අව්වේ වේලීමෙන් තමයි උම්බලකඩ හදන්නේ. මාලදිවයිනේ ප්‍රධාන නිෂ්පාදනයක්.



4. බෝකිබා
පොඟා ගන්නා ලද හාල් කොටලා, ඒකට උම්බලකඩ​, ගාපු පොල් සහ මිරිස් එකතු කරලා ලිපේ තබා පුළුස්සා ගන්නා කෑමක්. මේක හදන්නෙ වන්ඩු ආප්ප වගේ යටින් වගේම උඩිනුත් ගින්දර දැමීමෙන්. ඒකට පුළුස්සන භාජනයේ පැතලි මූඩිය උඩ තියන ගිනි අඟුරු පාවිච්චි කරනවා. බෝකිබා සොබාවයෙන් පොල් කේක් වගේ. හවස තේ එක්ක තමයි බහුලව කෑමට ගන්නේ.





5. ලණු
මාලදිවයිනේ සාම්ප්‍රදායිකව ලණු අඹරන්නේ පොල් කෙඳි වලින්. අතේ ඇඹරීම තමයි බහුලව යොදා ගන්න ක්‍රමය​.




6. බෙර​
මාලදිවයිනේ බහුලව පාවිච්චි වෙන බෙරය "ලොකු බෙරය​" කියන තේරුම ඇති "බොදු බෙරු". බොදු බෙරු ඉනේ එල්ලා ගෙන අත් දෙකෙන්ම වාදනය කරන බෙරයක්. බොදු බෙරු වලට තියෙන්නෙ නැගෙනහිර අප්‍රිකාණු සම්භවයක්. මීට අමතරව තවත් කුඩා බෙර වර්ග කීපයකුත් භාවිතා වෙනවා.




7. මුහුදු වෙරළේ ඇවිදීම​
රැල්ලට ගහගෙන ඇවිත් වෙරළට ගොඩ ගහපු භාණ්ඩ හොයාගෙන මුහුදු වෙරළේ ඇවිදීම මාලදිවයින් වැසියන් ගේ පුරුද්දක්. විශේෂයෙන් දුප්පත් අය මේ වැඩේ කරනවා. මුහුදු බත් වුන නැව් වලින් ගහගෙන එන බඩු, නැව් වලින් ඉවත දාන බඩු, "තවක්කෂි" හෙවත් දෙබිඩි පොල් ගෙඩි, තල්මස්සුන් ගෙන් පිටවෙන සුවඳ විලවුන් හදන්න ගන්න ද්‍රව්‍යයක් වෙන "මාවහරු" හෙවත් "ambegris" වගේ දේවල් තමයි වැඩිපුරම හම්බෙන්නෙ.




8. දිවෙහි නම්
දිවෙහි නම් සම්ප්‍රදායන් දෙකක් තියෙනවා. එකක් පැරණි දිවෙහි සම්ප්‍රදාය​. අනෙක අරාබි සම්ප්‍රදාය​. මේ දෙවිදිහටම නම් දකින්න පුළුවන්.

අරාබි සම්ප්‍රදායට අනුව මුලින්ම තමාගේ නමත්, දෙවනුව පියාගෙ නමත් එනවා. උදාහරණයකට "මොහොමතු බසම්". මොහොමතු කියන්නෙ තමාගේ නම​. බසම් කියන්නෙ පියාගේ නම​.

දිවෙහි සම්ප්‍රදායට අනුව මුලින් එන්නෙ පෙලපත් නම හෙවත් වාසගම​. දෙවනුව එන්නෙ තමාගෙ නම​. උදාහරණයකට "ගාගේ නයිමා". ගාගේ කියන්නෙ වාසගම​. සිංහල මුදලිගේ වගේ. නයිමා කියන්නෙ තමාගේ නම​.

අරාබි සම්ප්‍රදාය මාලදිවයින ඉස්ලාමය වැළඳගත් පසු ඇති වුන එකක්. මාලදිවයිනේ පැරණි සම්ප්‍රදාය වන දිවෙහි සම්ප්‍රදාය සිංහල සම්ප්‍රදායට සමානයි. ඒකෙන් ඔවුන් ගේ සිංහල මූලයන් තහවුරු වෙනවා.

Friday, November 3, 2017

පොළොන්නරු සමයේ කාලිංග බලපෑම​



පොළොන්නරු යුගයේ තමයි අපේ ඉතිහාසයේ මුල්ම (සහ එකම​) වරට කාලිංග බලපෑම ඇති වෙන්නෙ. මේ බලපෑම නිසා තමයි රජරට ශිෂ්ඨාචාරයේ විනාශයත් ඇති වෙන්නෙ. මේක අපේ ඉතිහාසයේ වැදගත්ම කාල පරිච්ඡේසයක්. අපේ ඉතිහාසයේ ගමන එහෙම්පිටින්ම උඩු-යටිකුරු කරපු හැරවුම් ලක්‍ෂයක්.

පසුබිම​


1017 දි අනුරාධපුරයේ රජකරන්නෙ පස්වන මිහිඳු රජතුමා. මේ කාලයේදී ලංකාවට චෝල (සොළී) ආක්‍රමනයක් එල්ල වෙනවා. මේ ආක්‍රමනයෙන් ඔවුන් රජරට ප්‍රදේශය අල්ලගෙන චෝල අධිරාජ්‍යයේ ප්‍රාන්තයක් විදිහට පාලනය කරනවා.

මේ කාලයේදී කාලිංග රටේ බලය තියෙන්නෙ "ගංගා" කියල රාජ වංශයකට​. ඔවුන් හින්දු ආගම ඇදහූ ඔඩියා භාෂාව කතා කළ පිරිසක්. ඔවුන් චෝල අධිරාජ්‍යයේ යටත් රාජ්‍යයක් (Vassal State) විදිහට තමයි කාලිංග රට පාලනය කළේ.

මේ කාලයේ චෝල අධිරාජ්‍යය කියන්නෙ මුළු දකුණු ආසියානු කලාපයේම තමාගේ අනසක පැතිරවූ කලාපීය සුපිරි බලවතෙක්.

චෝල අධිරාජ්‍යය


ලංකාව නිදහස් වීම​


මේ කාලයේදී රුහුණු රටේ හිටපු කීර්ති කියල කුමාරයෙක් සේනා සංවිධානය කරල සොළීන්ට එරෙහිව සටන් කරලා රජරට බලය අල්ල ගන්නවා. ඒ 1056 දි. ඔහු තමාගේ අගනුවර විදිහට තෝර ගන්නෙ පැරණි සිංහල අගනුවර වුන අනුරාධපුරය නෙවෙයි - සොළීන් අගනුවර විදිහට පාවිච්චි කළ පොළොන්නරුව​.

ඔහු රජවුනාට පස්සෙ හැඳින්වෙන්නේ පළවන විජයබාහු නමින්.

පළවන විජයබාහු රජතුමාට ජයබාහු නම් සහෝදරයෙක් සහ මිත්තා නමින් සහෝදරියක් ඉන්නවා. මිත්තා කුමරිය විවාහ කරගන්නේ පාණ්.ඩ්‍යය රටෙන් එන දෙමළ කුමාරයෙක්. විජයබාහු රජතුමා තමාගේ මෙහෙසිය විදිහට තෝරා ගන්නේ කාලිංග රටේ තිලෝකසුන්දරී නම් කුමාරියක්.

මේ විදිහට චෝල අධිරාජ්‍යයේ යටත් රාජ්‍යයන් එක්ක විවාහ සබඳතා ඇති කර ගත්තෙ චෝල අධිරාජ්‍යයට එරෙහිව සටනක් ඇති වුනොත් උදව් ලබාගන්න කියල හිතන්න පුළුවන්.


 විජයබාහු රජතුමාගෙන් පස්සෙ රජ වෙන්නෙ ඔහුගේ සොයොහුරු සහ යුවරජු වුන ජයබාහු කුමාරයා. ඒ පළවන ජයබාහු නමින්. ජයබාහු රජතුමා වසරකට පසු මිය යනවා. ඊට පස්සෙ විජයබාහු රජතුමාගේ සහ තිලෝකසුන්දරී දේවියගේ පුතා පළවන වික්‍රමබාහු නමින් රජ වෙනවා.

මේ කුමරාගේ මව කාලිංග වීම නිසා ලංකාවේ දේශපාලනයට කාලිංග බලපෑම ඇති වීම මෙතැනින් පටන් ගන්නවා.

 

කාලිංග - සිංහල ආරවුල්


මෙතැනදි සිංහල රාජ සභාව කොටස් දෙකකට බෙදෙනවා. එකක් පළමුවන වික්‍රමබාහු රජතුමා ප්‍රධාන කාලිංග පක්‍ෂය​. අනෙක මිත්තා කුමරිය සහ ඔහුගේ පාණ්.ඩ්‍යය සැමියා ප්‍රධාන සිංහල/පාණ්.ඩ්‍යය පක්‍ෂය​.

මේ දෙවැනි පක්‍ෂය ඔවුන් ගේ පාණ්.ඩ්‍යය මූලය නිසා පාණ්.ඩ්‍යය පක්‍ෂය කියල හැඳින්වුනත්, ඔවුන් ගේ පාණ්.ඩ්‍යය බලපෑම එතැනට පමනක් සීමා වන නිසා සිංහල පක්‍ෂය කියල හැඳින්වීම වඩා සුදුසුයි.


 පළමුවන වික්‍රමබාහු රජතුමා තම මෙහෙසිය විදිහට තෝර ගන්නෙ නැවතත් කාලිංග රටේ කුමරියක්. ඒ සුන්දර දේවි කුමරිය​. එතැනින් කාලිංග පක්‍ෂයේ කාලිංග සබඳකම් තවත් තහවුරු වෙනවා.

සිංහල පක්‍ෂය සමන්විත වෙන්නෙ මිත්තා කුමරියගේ පුතුන් තිදෙනාගෙන්. ඒ මාණාභරන​, ශ්‍රී වල්ලභ සහ කිත්ති ශ්‍රී මේඝ​.

මේ දෙපක්‍ෂය අතර සාමය ඇති කිරීම සඳහා යම්කිසි බලය බෙදා ගැනීමේ ක්‍රමයක් උපයෝගී කර ගන්නවා. එහිදී කාලිංග පක්‍ෂයට රජරට සිහසුන හිමි වෙන අතර සිංහල පක්‍ෂයට ප්‍රාන්ත පාලක තනතුරු හිමි වෙනවා. මාණාභරන කුමාරයාට දක්ඛින දේශයත් (වර්තමාන කුරුණෑගල ප්‍රදේශය ප්‍රධාන කොටගත් බටහිර ලංකාව) ශ්‍රී වල්ලභ සහ කිත්ති ශ්‍රී මේඝ කුමාර වරුන්ට රුහුණත් හිමි වෙන්නේ ඒ අනුව​.

මේ සාමය වඩාත් තහවුරු කිරීම පිණිස මාණාභරන කුමාරයා විවාහ වෙන්නේ කාලිංග පක්‍ෂයේ කුමරියක් වන රත්නාවලී සමඟ​. ඇය පළමුවන විජයබාහු රජු ගේ දියණියක්. ශ්‍රී වල්ලභ කුමාරයා සිංහල කුමරියක් වන සුගාලා සමඟ විවාහ වෙනවා.

මාණාභරන කුමාරයාට පරාක්‍රමබාහු නමින් පුතෙක් සහ මිත්තා, පභාවතී, භද්දාවතී සහ තවත් නම සඳහන් නොවන කුමරියක් ඇතුළු දියණියන් හතර දෙනෙක් ඉන්නවා.

ශ්‍රී වල්ලභ කුමාරයාට මාණාභරන නමින් පුතෙක් සහ ලීලාවතී නම් දියණියක් ඉන්නවා.

පරාක්‍රමබාහු කුමාරයා කුඩා කාලයේදීම පියා වන මාණාභරන කුමාරයා මිය යනවා. එතැන් සිට දක්ඛින දේශයේ පාලනය හිමි වෙන්නෙ කිත්ති ශ්‍රී මේඝ කුමාරයාට​. පරාක්‍රමබාහු කුමරා හැදෙන්නෙ රුහුණු රටේ ශ්‍රී වල්ලභ කුමරු යටතේ.

මෙතැනදී රත්නාවලී කුමරිය ගේ විරුද්ධතාවය මැද ඇගේ දියණියන් දෙදෙනා වන මිත්තා සහ පභාවතී ශ්‍රී වල්ලභ කුමාරයාගේ පුතා වන මාණාභරන කුමරුට විවාහ කර දෙනවා. ඒ සැලසුම සුගාලා කුමරියගේ. ඇය සැලසුම් කරන්නෙ තම පුතාට රජරට සිහසුන අත් කර දෙන්න​. ඊට අවශ්‍යය සිංහල පක්‍ෂයේ බලය ලබා ගැනීමේ උපක්‍රමයක් විදිහට තමයි මේ විවාහය සිද්ධ වෙන්නෙ.

නමුත් රත්නාවලී කුමරියට අවශ්‍යය වෙන්නෙ තම පුතා වන පරාක්‍රමබාහුට රජරට සිහසුන අත් කර දෙන්නෙ. ඒ නිසා ඇය තමාගේ කාලිංග සබඳකම් වඩාත් තර කර ගන්නවා. ඒ අනුව ඇගේ අනෙක් දියණිය වන භද්දාවතී වික්‍රමබාහු රජු ගේ පුතා වන ගජබාහු කුමාරයාටත්, නම සඳහන් නොවන දියණිය කාලිංග රටේ රජ කුමරෙක්ටත් විවාහ කරල දෙනවා.


පරාක්‍රමබාහු කුමරු රජ වීම​


පරාක්‍රමබාහු කුමාරයා විවාහ වෙන්නෙ මාණාභරන කුමරු ගෙ සොයුරිය වන ලීලාවතී කුමරියත් එක්ක​. ඒ මගින් ඔහුට විවාහ සබඳතා ඔස්සේ සිංහල - කාලිංග දෙපක්‍ෂයටම සම්බන්ධ වෙන්න හැකියාව ලැබෙනවා.

මේ කාලයේදී පරාක්‍රමබාහු - මාණාභරන කුමරයන් දෙදෙනා අතර ඇති වෙන ආරවුල් නිසා පරාක්‍රමබාහු කුමාරයා නැවතත් දක්ඛින දේශයට එනවා. ඔහු එතැන් සිට වෙසෙන්නෙ කිත්ති ශ්‍රී මේඝ කුමරු යටතේ.

කිත්ති ශ්‍රී මේඝ කුමාරයගෙ මරණයෙන් පස්සෙ පරාක්‍රමබාහු කුමාරයා දක්ඛින දේශයේ පාලකයා වෙනවා.

මේ වනවිට රජරට රජු වෙන්නෙ පළවන වික්‍රමබාහු කුමාරයාගේ පුතා වන දෙවන ගජබාහු.

මෙතැනදී ගජබාහු රජතුමා - පරාක්‍රමබාහු කුමාරයා - මාණාභරන කුමාරයා අතර තුන්කොන් සිවිල් යුද්ධයක් ඇති වෙනවා. මේ සිවිල් යුද්ධයෙන් ජයග්‍රාහකයා වෙන්නෙ පරාක්‍රමබාහු කුමාරයා. ඔහු පළවන පරාක්‍රමබාහු නමින් රජරට රජ වෙනවා. ගජබාහු රජතුමා සිහසුන අතහැරලා කන්තලේ ට යනවා. එහිදී ඔහු මිය යනවා. මානාභරන කුමාරයා රුහුනේ දී මිය යනවා.

පළවන පරාක්‍රමබාහු රජ වෙන්නෙ 1153 දී. කාලිංග පක්‍ෂයට හිමි වුන සිහසුන සිංහල පක්‍ෂයට ලැබෙනවා.


පරාක්‍රමබාහු රජසමයේදී ලංකාව යුධමය අතින් ඉතා ප්‍රභල රාජ්‍යයක් වෙනවා. ලංකාවෙ හමුදාව පාණ්.ඩ්‍යය රටේ සිවිල් යුද්ධයකට මැදිහත් වෙනවා. එහිදී චෝල අධිරාජ්‍යයත් එක්ක සටන් කීපයක්ම ඇති වෙනවා. එම සටන් වලින් චෝල හමුදා ලබන පරාජය චෝල අධිරාජ්‍යයේ බිඳ වැටීමටත් එක හේතුවක් කියල සැලකෙනවා.

පරාක්‍රමබාහු රජුගෙන් පසු සමය


පරාක්‍රමබාහු රජතුමාට පුතුන් නෑ. එම නිසා ඔහුගෙන් පස්සෙ රජකම ලැබෙන්නෙ කාලිංග කුමරෙක් ට විවාහ කර දුන් ඔහුගේ සොයුරිය ගේ පුතාට​. ඔහු කාලිංග රටේ ඉඳන් ඇවිත් දෙවන විජයබාහු නමින් රජවෙනවා. සිහසුන නැවතත් කාලිංග පක්‍ෂයට ලැබෙනවා.

දෙවන විජයබාහු රජතුමා එක්ක කාලිංග රාජ වාංශික කුමාරවරු ගණනාවක් ලංකාවට එනවා. ඔහුගේ යුවරජු වෙන්නෙ කීර්ති නිශ්ශංක කියල කුමාරයෙක්.

විජයබාහු රජතුමා එක්ක පැමිණෙන තවත් කාලිංග කුමාරයෙක් ඔහු මරා රාජ්‍යය පැහැරගෙන හයවන මිහිඳු නමින් රජ වෙනවා. නමුත් දින පහකට පස්සෙ කීර්ති නිශ්ශංක කුමාරයා ඔහු මරලා නිශ්ශංකමල්ල නමින් රජවෙනවා.

නිශ්ශංකමල්ල රජුට දෙවන විජයබාහු රජුට වගේ ලංකාවේ රජ පවුල සමඟ කෙලින්ම සබඳකමක් නෑ. ඒ නිසා ඔහුගේ රජකමට නොයෙක් විරෝධතා එල්ල වෙනවා. මේ හේතුව නිසා ඔහු බදු අඩු කිරීම​, වෙහෙර විහාර කරවීම වැනි කටයුතු රැසක් කරලා තියෙනවා.

නිශ්ශංකමල්ල රජතුමාගේ බිසෝවරු දෙදෙනාම (කල්‍යානවතී සහ සුභද්‍රාදේවි) කාලිංග කුමාරිකාවන්.

නිශ්ශංකමල්ල රජතුමා අවුරුදු 9ක් රාජ්‍යය කිරීමෙන් පසු 1187 දී මිය යනවා.

ඊට පස්සෙ රජ වෙන්නෙ ඔහුගේ පුතා වන පළවන වීරබාහු.



සිහසුන සඳහා ඇතිවූ අවුල් වියවුල්


මෙතැනදී ප්‍රභල හමුදා සෙනවියන් කීපදෙනෙක් දේශපාලනයට මැදිහත් වෙනවා. පරාක්‍රමබාහු රජතුමාගේ ප්‍රභල හමුදාවේ සේවය කළ නිසා මොවුන්ට විශාල බලයක් හිමිවුනා කියල හිතන්න පුළුවන්.

පළවෙනි වීරබාහු කුමාරයා රජවෙලා පහුවෙනිදා ම තාවුරු සෙනෙවිරත් කියන සෙනවියා ගේ කුමන්ත්‍රනයකින් මරණයට පත් කෙරෙනවා. ඊට පස්සෙ රජ වෙන්නෙ නිශ්ශංකමල්ල රජතුමා ගේ සහෝදරයා වුන දෙවෙනි වික්‍රමබාහු.

මාස තුනකට පස්සෙ කාලිංග රටේ ඉඳල එන නිශ්ශංකමල්ල රජු ගේ සොහොයුරියගේ පුතා වන චොඩගංගා වික්‍රමබාහු රජු මරලා රජ වෙනවා.

මාස නවයකින් පස්සෙ කිත්ති නම් තවත් සෙනෙවියෙක් මෙහෙයවන කුමන්‍ත්‍රනයකින් චොඩගංගා මරණයට පත් කෙරෙනවා. කිත්ති විසින් රජකම පරාක්‍රමබාහු රජු ගේ මෙහෙසිය වුන ලීලාවතී ට භාර දෙනවා. නැවතත් සිංහල පක්‍ෂයට සිහසුන ලැබෙනවා.

වසර තුනකට පස්සෙ නිශ්ශංකමල්ල රජු ගේ තවත් සොහොයුරෙක් වන සහස්සමල්ල කාලිංග රටේ ඉඳන් ඇවිත් රජකම පැහැර ගන්නවා.

වසර දෙකකට පස්සෙ අයස්මන්ත නම් සෙනෙවියෙක් සහස්සමල්ල රජු මරලා රජකම නිශ්ශංකමල්ල රජුගේ මෙහෙසියක් වන කල්‍යානවතීට භාර දෙනවා.

කල්‍යානවතී රැජිණ වසර 6 ක් රාජ්‍යය කරනවා. 1208 දී අයස්මන්ත සෙනෙවියා ඇය බලයෙන් පහ කරලා ධර්මාශෝක කියල තුන් මසක් වයස ළදරුවෙක් සිංහාසනයේ රඳවනවා. වසරකට පස්සෙ ධර්මාශෝක වෙනුවට අනිකාංග කියල කෙනෙක් සිහසුනේ රඳවන්න අයස්මන්ත සෙනෙවියා කටයුතු කරනවා. ධර්මාශෝක සහ අනිකාංග කවුද කියන එක පැහැදිලි නෑ. ඔවුන් කාලිංග පක්‍ෂයේ අය කියල හිතන්න පුළුවන්. සමහර තැනෙක අනිකාංග දෙමළ ආක්‍රමනිකයෙක් කියල සඳහන් වෙනවා.

අනිකාංග සිහසුනේ ඉන්නෙ දවස් 17 යි. වික්කන්තචමුනක්ක කියල සෙනෙවියෙක් ඔහු මරලා ලීලාවතී රැජිණට නැවතත් සිහසුන ලබා දෙනවා

වසරකට පස්සෙ ලෝකිස්සර කියල දෙමළ ආක්‍රමනිකයෙක් ලීලාවතී රැජිණ බලයෙන් පහ කරල සිහසුන පැහැර ගන්නවා.

මාස නවයකට පස්සෙ පරාක්‍රම නම් සෙනෙවියෙක් ලෝකිස්සර පළවා හැරලා ලීලාවතී රැජිණ තුන්වෙනි වරටත් සිහසුනේ තබනවා.

ලීලාවතී රැජිණට සිහසුන දරන්න පුළුවන් වෙන්නෙ මාස 7 යි. පාණ්.ඩ්‍යය රටේ ඉඳල එන පරාක්‍රම පාණ්.ඩ්‍යය සිහසුන පැහැරගන්නවා.

මේ අවසාන කාලයේ ඇති වෙන දෙමළ ආක්‍රමන දෙක (හෝ තුන​) ට හේතුව ලංකාවේ රාජ්‍යය අස්ථාවර වීම කියල හිතන්න පුළුවන්. මේ කාලය චෝල අධිරාජ්‍යයේ බලය ක්‍රමයෙන් බිඳ වැටෙමින් පාණ්.ඩ්‍යය රාජවංශය නැවත බලය තහවුරු කරගත් කාලය​. පාණ්.ඩ්‍යය කුමාරවරු ලංකාවේ දුර්වල රාජ්‍යය පහසු ගොදුරක් විදිහට දකින්න ඇති.

පරාක්‍රම පාණ්.ඩ්‍යය අවුරුදු තුනක් රාජ්‍යය කරනවා.

1215 දී ලංකාවට මෙතෙක් නොවූ විරූ තර්ජනයක් එල්ල වෙනවා. ඒ මාඝ නම් ගංගා වාංශික කාලිංග කුමාරයා ගෙන්. ඔහු නිශ්ශංකමල්ල රජුට නෑකම් තිබ්බ කුමාරයෙක් කියල හිතන්න පුළුවන්. ඔහු ලංකාවට එන්න ඇත්තෙ ඒ උරුමය මත​.

ඔහුගේ හමුදාව දැවැන්ත කුලී හමුදාවක්. ඒකෙ බහුතරය සමන්විත වෙන්නෙ මලයාලම් සෙබළුන් ගෙන්. සමහරවිට පළිගැනීමක් වශයෙන් චෝල රජතුමා මාඝට හමුදාවක් ලබා දෙන්න ඇති.

1215 දී මාඝ පරාක්‍රම පාණ්.ඩ්‍යය රජු මරලා රජරට අල්ල ගන්නවා. නමුත් මේ ආක්‍රමනය කලින් ආක්‍රමන වලට වඩා වෙනස්. මාඝ ගේ හමුදාව රජරට සම්පූර්නයෙන්ම විනාශ කරනවා. රජරට ජනගහණයෙන් කොටසක් මිය යනවා. කොටසක් රුහුණට සහ දක්ඛින දේශයට පලා යනවා. රජරට ඉතුරු වෙන්නෙ තැන තැන තියෙන කුඩා ගම්මාන කීපයක් පමණයි.

මාඝ තමාගේ අගනුවර විදිහට තෝර ගන්නෙ යාපනය​. ඒ රජරට මනුෂ්‍යය වාසයට නුසුදුසු තත්වයේ තිබුනු නිසා.

මේ තමයි රජරට ශිෂ්ඨාචාරයේ අවසානය​.